Kidzia urosła w siłę – dosłownie! To sumo w psim ciele, do tego rude, miłe w dotyku i się nie poci, gdy naciska ofiarę. A ofiarą jest Alaska. Na początku Biała nieźle dawała sobie radę: szybsza i zwinniejsza od Kidy, sprytna i zadziorna. Ale czas płynie… Któregoś dnia Kidzia rozpędziła się za mocno, wpadła na Alaskę i niechcący tak mocno docisnęła, że Biała skapitulowała. I niepotrzebnie! Mówiłam, że niepotrzebnie, ale kto słucha starej suki, eh..? Ruda przejęła pałeczkę i regularnie dociska, przyciska, przesuwa, odsuwa Białą. Nie ma co się wtrącać. Co Bóg da malamut bierze (tak sobie teraz wymyśliłam 😉 Tak więc reasumując role się odwróciły: Kida silniejsza, szybsza, bardziej wytrzymała, ma okrąglejszą pupę, bardziej zadziorny ogon i fajnie puszcza oko. Ona ma rolę, Alaska epizod. Nie zamierzam się wtrącać, bo gdy walczę o równość zawsze obrywam ;(