Alaska rozpracowała barierkę! W naszym domu wejście dla małolatów na górę jest zabronione. Mogę tylko ja, Diana i drobiazg bez którego moja Pani nie zaśnie (szczególnie chodzi tu o Wiktora 😉 Kida pogodziła się z losem, że nie wspomnę o całym poczciwym stadzie malamutów, ale Alaska… to już co innego! Mała kombinatorka postanowiła udawać, że jest yorkiem i najnormalniej w świecie należy jej się spanie w łóżku. Opracowała delikatne osuwanie się przeszkody, po czym hyc! na górę! I tu zapomina po co naprawdę weszła i pełna emocji bryka jak źrebak po sypialniach, potem wpada do łazienki i zjada kotom papu, a na koniec „stawia ogromnego krecika” na środku pokoju i czeka aż Pan lub Pani zniesie ją na dół. I tak dzieje się od kilku dni. Dziś obudziło mnie jakieś sapanie pod drzwiami. Patrzę, a tam Alaska ze wsparciem siłowym czyli Kidą. Dwie kombinatorki leżały przed drzwiami i coś szeptały. Na pewno wymyślały jakiś nowy genialny plan na początek dnia 😉